کارآفرین و سرمایه کارآفرینانه

کارآفرینی از منظر ارزش های دینی و سرمایه اجتماعی

کارآفرین و سرمایه کارآفرینانه

کارآفرینی از منظر ارزش های دینی و سرمایه اجتماعی

کارآفرین و سرمایه کارآفرینانه

پیشرفت ایرانی اسلامی به عنوان گفتمان و خواست عمومی، راهبرد اساسی و مبنای همه قوانین و رویه های حاکمیتی باید باشد. جامعه نیازمند آموزش و ترویج کارآفرینی با رویکرد تفکر دینی و توسعه کسب و کارهای کارآفرینانه بر مبنای سرمایه انسانی، اقتصادی و اجتماعی ایرانی است

۲ مطلب با موضوع «سرمایه :: سرمایه معنوی» ثبت شده است

سرمایه معنوی(spiritual capital) یعنی آگاهی نسبت به توانایی های خود، تشخیص پتانسیل های موجود در محیط اطراف، توانایی دیدن مسائل و مشکالت از ابعاد متفاوت، درک ارزش های واالی انسانی، داشتن احساس همدلی و درک انسان های دیگر، احترام به تفاوت های موجود در انسانها با اعتقاد به هدفمند بودن این تفاوت ها و توانایی بهره برداری از آنها و در نهایت توانایی تبدیل تهدیدها به فرصت و داشتن نگرش برد- برد در تمامی سطوح زندگی.

وقتی که ما توانایی آن را پیدا کنیم که به چیز بجزء خود فکر کنیم و فراتر از منافع شخصی خود بیندیشیم قدم اساسی در جهت کسب سرمایه معنوی برداشته ایم. علت اینکه سرمایه معنوی باعث غنی شدن زندگی انسان ها می گردد به این دلیل است که نگاه انسانها را نسبت به زندگی تغییر داده و این نگاه را از تمرکز صرف بر خود به تمرکز بر کل دنیا معطوف می کند، به این معنا که انسانها یاد می گیرند تاثیر عملکردها و رفتارهای خود را بر کل محیط اطراف خود دیده و باور کنند که فرایندهای رفتاری و گفتاری آنها می تواند بر زندگی حال و آینده دیگر افرادی که با آنها در ارتباط مستقیم و غیرمستقیم هستند تاثیر به سزایی داشته باشد؛ به همین دلیل دقت و حساسیت زیادی بر روی عملکرد خود داشته و سعی می کنند نتیجه رفتارهای خود را بر محیط بیرونی و درونی مرتبط با خود مورد بررسی قرار داده و بعد دست به اقدام بزنند. یکی دیگر از نمودهای سرمایه معنوی چه در سطح فردی و چه در سطح سازمانی، اعتقاد به این باور است که تنها نگرش برد- برد به تمامی مسائل زندگی باعث پیروزی حتمی می گردد و هرگز این امکان وجود ندارد که با نابودی دیگران بتوان به پیروزی دست یافت. حال در نظر بگیرید دنیای با سرمایه معنوی، دنیایی امن برای زندگی همه انسانها با هر نژاد، قومیت، زبان، رنگ پوست، دین و... خواهد بود که در آن همه افراد و همه سازمانها برای پیروزی و کسب موفقیت فقط خود را نمی بینند و این باور در آنها رخنه کرده که" اگر او پیروز باشد من نیز پیروز خواهم بود". سرمایه معنوی همان باور رسالتی است که بر دوش همه انسانها بوده و برای رسیدن به آن باید بیاموزند که " چه کسی هستند؟ از کجا آمده اند؟ برای چه آمده اند؟ و چه هدفی در پس این حضور نهفته است؟ و در نهایت اینکه درک کنند میزان تاثیرشان بر محیط اطرافشان تا چه اندازه می باشد؟

تا وقتی که ندانیم برای چه متولد شده ایم و یا برای چه سازمانی را تاسیس می کنیم، درست مثل این است که در "آب در هاون می کوبیم".

سرمایه معنوی درک معنای مشترک زندگی با تمام مخلوقات خداوند از انسانها تا حیوانات و گیاهان است به این معنا که به انسانها این حق داده نشده که برای آسایش و کسب سود خود محیط زیست را نابود کرده و به تاثیرات آن بر کره زمین هیچ اهمیتی ندهد، چرا که با نگاه سرمایه معنوی همه انسانها موظفند حتی به امکان زندگی برای نسل های آینده نیز فکر کرده و با احترام و حفظ محیط زیست این امکان را برای نسل های دیگر نیز فراهم آورند.

با توجه به موارد ذکر شده، مشخص می شود که سرمایه معنوی به پایداری آینده بشریت اهمیت زیادی داده و زندگی روزمره انسانها را غنی تر می سازد. با این نگاه سرمایه معنوی باعث پایداری دائمی سازمان ها و تحوالت اساسی در روش های کسب و کار می گردد و مزیت رقابتی سازمانها را تضمین می نماید.

با وجود سرمایه معنوی سازمانها با آگاهی کامل نسبت به مسئولیت های اجتماعی خود بنیانگذاری شده و رسالتی بزرگ برای خود قائل می گردند، که نتیجه آن چیزی جزء کامیابی، موفقیت و سودآوری دائمی نمی باشد. بسیاری از محققان معتقدند که سرمایه معنوی به زندگی کاری و فردی انسانها حیات تازه ای بخشیده و دوام و پایداری آن را ضمانت می کند. و در نهایت اینکه وجود سرمایه معنوی در یک سازمان، می تواند باعث بهم پیوستگی و اتحاد افراد آن سازمان شده و دریک شبکه گسترده برد – برد منافع گروهی افراد آن سازمان را تامین نماید و در عین حال به سازمان کمک کند به تعالی و توسعه پایدار دست یابد.

امروز صبح (چهارشنبه 27 دیماه 1391)با دقت بیانات ریس جمهور محترم را مانند همیشه گوش کردم. ای کاش بصیرت و صداقت و همدلی عملی مردم در درک مشکلات و واقعیت های ایران و جهان چراغ راه همه کارگزاران نظام اسلامی می شد.

بیان مزیت های خدادادی سرزمین ایران و آرزوها برای همه بسیار روشن و مبرهن است. اما سوال بزرگ این است که چرا باید کشورمان علی رغم وجود استعدادهای انسانی و سرزمینی با سوء مدیریت ها در حل مشکلات نتواند آنگونه که بایسته است عمل نماید؟

تعیین چگونگی نطق رییس جمهور با قانون است
شاید جنابعالی در پایان دوره دوم ریاست جمهوری خود تازه به این واقعیت ها رسیده اید؟! امادلسوزان نظام و کشور هر روز فریاد می زنند که جایگاه کشور ما بعد از 34 سال از انقلاب ماندگار خمینی کبیر(ره) و وضع معیشت و کسب و کار مردم اینگونه شایسته نیست.

بیان آرزوهای خوب بسیار پسندیده است و کیست که نداند اما مهمتر از آن ارایه راه کار علمی و عملی است.

الان که این کامنت را نوشتم حدود ساعت 11:06 نمایندگان مشغول بیان ان قولت ها خود را در نقد سخنان رئیس جمهور می باشند.

سخنان آنان هم تکرار مکرر سخن بی عمل و مصداق است. اینکه کلی وقت می گذارند قانون تصویب می کنند هنوز جوهر امضاء ابلاغ اجرا آن خشک نشده قانونی تصویب می کنند که اجرای آن را به تعلیق برده یا متوقف می کند.

خلاصه اینکه بزرگترین مشکل کشور ما به نظر بنده مشکل سوء مدیریت است و اینکه حب دنیا انسان های نالایق را که به ناحق در جایگاه مدیریتی قرار گرفته اند نمی گذارد که کار علمی، متعهدانه و صداقانه را اساس پیشرفت و عاقبت به خیری ملت و کشور بدانند.


صدای عمل از هر فریادی بلندتر است